Fun Doubles Tournament brengt plezier op TC Winsum
06 september 2020
Het is elk jaar de week waar bij T.C. Winsum het meest reikhalzend naar uitgekeken wordt: week 30. Traditioneel de week waarin het open toernooi wordt gespeeld. Dan loopt park vol met Winsumers en mensen uit de regio. Naast het tennis, viert de sfeer langs de baan hoogtij.
Helaas, helaas, dit jaar was alles anders en we weten wel waarom. Wat een spetterende jubileumeditie had moeten worden, werd een geannuleerd toernooi, omdat de tennisbond dat zo gelaste. Toen uiteindelijk toch gespeeld mocht worden, was de voorbereidingstijd te kort om een toernooi neer te zetten dat voldoet aan de standaarden van de commissie en club en dus wordt het jubileumspektakel een jaartje opgeschoven.
Lot in handen van commissie
Toch wilde zowel de toernooicommissie als de wedstrijdcommissie de week niet ongemerkt voorbij laten gaan. Er was al veel te lang niet getennist en niets georganiseerd. Daarom kwam een ad-hoccommissie met het Fun Doubles Tournament op te proppen. Individueel opgeven en dan maar spelen met wie je gekoppeld wordt en tegen wie je gepland wordt. Je lot dus volledig in handen van de commissie, maar dat pakte zeker niet verkeerd uit.
Dat er gehunkerd werd naar tennis, bleek wel uit de aanmeldingen. Ondanks de last minute aankondiging liep het storm. Waar op 20 – 25 spelers was gerekend, werden het er ruim 40! Alleen maar mooi natuurlijk, maar toen kon de commissie wel flink gaan puzzelen op de indeling en de planning, maar ook dat kon de pret niet drukken.
Vrolijk en ontspannen
Op zaterdag en zondag werd er van elf uur ’s ochtends tot ruim over drieën ’s middags hard gestreden. Waarbij nog het meeste opviel dat iedereen met een lach op de baan stond. Zelfs als het weer even wat minder was en de groundsmen (Steven, Paul, Tom, familie Lijnes en vele anderen) de commissie te hulp moesten schieten om de banen bespeelbaar te houden, bleven de deelnemers vrolijk en ontspannen. In alles was te merken dat de clubleden blij waren weer 'competitief' de baan op te mogen.
De dubbelcombinaties werkten daarbij ook mee. 'Jong' met 'oud', de toppers van de club met de iets minder 'ervaren' leden, damesdubbel, herendubbel, mix of zelfs dat nog door elkaar het maakte niets uit. Sommigen kenden elkaar al door en door, anderen zagen elkaar voor het eerst, maar juist dat was de charme van het toernooi. Iedereen ging (in de geest van het toernooi) tot het uiterste in de potjes van een uur en daarna werd alles nog eens uitgebreid besproken en geanalyseerd.
Meest flexibele invaller
De commissie kon ondertussen op iedereen bouwen. Viel er iemand met een lichte blessure of andere oorzaak uit, dan stond er gelijk iemand op, om het gat in het speelschema op te vullen. Zelfs Tineke Oosting, die niet eens mee zou doen aan het toernooi, stond zondagochtend op de baan, nadat ’s ochtends bij het ontbijt in huize Oosting de telefoon ging om te vragen of van daaruit iemand een gat in de planning ingevuld kon worden. Als volleerd voorzitter delegeerde Tiemen die taak keurig aan zijn vrouw, die daarmee direct de prijs voor meest flexibele invaller in te wacht wist te slepen.
Want natuurlijk viel er ook wat te winnen. Naast het plezier van terug op de baan zijn, waren er ook prijzen te verdelen. Was het niet met de fantastische bingo op zaterdagmiddag, dan wel met het tennis. Al wist niemand precies hoe de puntentelling in elkaar zat, er rolde uiteindelijk een lijstje winnaars uit. Eén van de prijswinnaars was Niels, die het meest in de geest van het toernooi bleek te spelen en perfect uitkwam op een gamesaldo van 0, net zoveel games gewonnen, als verloren dus. Chapeau, zou Joop zeggen.
Ook de top-3 van het klassement ging niet met lege handen naar huis. Ramon, de man die juist tijdens deze coronacrisis het tennis echt ontdekte, kon het dit keer net niet bolwerken, maar viel nog wel in de prijzen met een derde plaats.
Strijd bovenin
Om de titel was het erg spannend. Lang leek Leonie de beste papieren te hebben. Ze legde zaterdagochtend een goede basis door met Ramon een monsterscore neer te zetten tegen Nellie en Koos. Ook de twee daaropvolgende wedstrijden wist ze met een redelijk verschil te winnen. Aan de zijde van Deda ging het in de damesdubbel echter mis. In een wedstrijd vol spannende rally’s trokken Wilga en Yfke toch overtuigend aan het langste eind en ging haar gamesaldo flink naar beneden.
Ondertussen streed Hans-Peter voor wat hij waard was. Met Tom nam hij binnen no-time een 8-0 voorsprong, tegen Mathijs en Frank, maar daarna ging de wedstrijd een stuk meer gelijk op. Uiteindelijk was de eindstand 16-9, waardoor Hans-Peter al zijn wedstijden winnend afsloot, maar was dat voldoende voor de winst?
Er waren nog twee speelrondes te gaan, maar zou er nog iets aan het klassement veranderen? En wat was eigenlijk dat klassement, want dat was misschien wel het meest mysterieuze van dit toernooi. De slotrondes leverden nog het nodige spektakel op. Wilga en Jos tegen Bianca en Eric was een partij barstensvol mooie rally’s, slimme balletjes en onverwachte punten. Maar de 9-8 voor Wilga en Jos zorgde niet meer voor een verandering in het eindklassement.
Hans-Peter bleek als enige speler alle vier zijn, voor de eindstand meetellende, partijen te hebben gewonnen. Met een gamesaldo van +23 had hij het precies goed genoeg gedaan. Leonie volgde op slechts één game achterstand, maar mocht als beste dame toch hetzelfde prijzenpakket ophalen bij de wedstrijdtafel.
Tennisen in het nieuwe normaal
Maar uiteindelijk ging het natuurlijk niet om die uitslag en niet om de prijzen. Het ging erom dat we weer konden tennissen en corona-proof een drankje konden doen langs de baan. Het Fun Doubles Tournament bleek vooral een voortvarend begin van het tennis in het nieuwe normaal.
Iedereen enorm bedankt voor jullie enthousiasme en inzet. Gezien de positieve feedback van alle kanten keert het wellicht nog een keertje terug op de kalender, maar niet in hetzelfde weekend. Dan spelen we namelijk toch echt de finales van de 30ste keer week 30!
Namens de wedstrijdcommissie,
Frank van der Weck
Nieuwscategorieën